Microplastics en zout: het probleem aanpakken bij de bron
Met de regelmaat van de klok verschijnen studies en mediaberichten over microplastics: de minuscule resten van plastics die bijvoorbeeld via vis, schelpdieren, zout maar ook flessenwater en suiker in onze voeding terechtkomen. Tal van voedingsproducten werden reeds meermaals onderzocht. Telkens luidde de conclusie dat er microscopisch kleine deeltjes plastic in terug te vinden waren. Over de gevolgen voor het menselijk lichaam bestaat nog geen consensus, maar het is intussen wel duidelijk dat het probleem wereldwijd en bij de bron moet worden aangepakt.
Het ruwe zeezout van ZOUTMAN wordt gewonnen in beschermde gebieden, ver weg van industriële of vervuilende activiteiten. Na de oogst wordt het zout verschillende keren gewassen.
Wat zijn microplastics en hoe komen ze tot stand?
De oorsprong van microplastics is het plastic dat wereldwijd in het milieu (de aanwezigheid van microplastics is zowel aangetoond in water, in de bodem en evenzeer in de lucht) terechtkomt. Volgens schattingen van de Europese commissie gaat het jaarlijks om 5 tot 13 miljoen ton aan plastic vezels en rubber die afgebroken worden tot microscopisch kleine deeltjes. De oorzaak is niet alleen slecht gerecycleerd plasticafval, maar ook zogenaamde microbeads en synthetische vezels die in bepaalde verzorgingsproducten zoals tandpasta, shampoo en textiel worden verwerkt.
Microplastics in voedingsmiddelen
In zeer diverse voedingsmiddelen van maritieme oorsprong zoals vis, schelpdieren en zeezout is de aanwezigheid van microplastics vastgesteld. Maar er is meer aan de hand. Zo werden microplastics ook reeds in zouten van andere oorsprong, suiker, honing, bier, grond- en zelfs kraantjeswater teruggevonden. En recent waren er ook mediaberichten uit de VS dat zelfs in flessenwater (zowel kunststof als glazen flessen) van bekende merken microplastics werden gevonden.
Belangrijk om weten is dat ook de manier waarop voedingsmiddelen geproduceerd worden en welke verpakking gebruikt wordt, een invloed heeft.
Gevolgen voor de gezondheid
Experts zijn het nog niet eens over de mogelijke gevolgen voor onze gezondheid. Er zijn vandaag te weinig gegevens beschikbaar om de schadelijkheid van microplastics aan te tonen. Verder onderzoek naar wat de concrete gevolgen zijn voor het menselijk lichaam dient nog te gebeuren. Er zijn ook nog geen wettelijke grenswaarden voor microplastics in voedingsmiddelen geformuleerd.
Moeten we ons zorgen maken? Wanneer we specifiek naar zout kijken, bedraagt onze dagelijkse inname gemiddeld 6 tot 8 gram. Driekwart van deze totale hoeveelheid zit reeds in onze voeding verwerkt. De rechtstreekse inname van zout, bijvoorbeeld door het over eten te strooien, beperkt zich tot gemiddeld 2 gram per dag. Als we kijken naar de gevonden hoeveelheid microplastics in zout, dan spreken we voor de directe inname over maximum 17 deeltjes per jaar. Ter vergelijking: 1 liter flessenwater bevat gemiddeld 325 deeltjes. Wanneer men dagelijks 1 liter drinkt, komt dit neer op een potentiële inname van 118.000 deeltjes per jaar.
Maatregelen op macroschaal en bij Zoutman
Een aantal landen heeft al de eerste voorzichtige stappen gezet om tot een algemeen verbod op het gebruik van microbeads in cosmetica te komen. De Europese Unie heeft ook een strategie uitgewerkt waardoor alle plastic verpakkingen tegen 2030 recycleerbaar moeten zijn. En in eigen land wordt nagedacht over statiegeld op plastic flessen.
Uiteraard doet ZOUTMAN er alles aan om microplastics te vermijden. Om te beginnen wordt het ruwe zeezout gewonnen in beschermde gebieden, ver weg van industriële of vervuilende activiteiten. Na de oogst wordt het zout verschillende keren gewassen. Tijdens de productie worden microscopisch kleine deeltjes zoutstof en eventueel aanwezige microplastics maximaal verwijderd. Tot slot helpen we met innovatieve verpakkingen ook het gebruik van plastics in de toekomst te beperken.